Vanochtend om 7h30 vertrokken langs de voormalige spoorlijn die we vandaag helemaal kunnen volgen tot het volgende etappe eindpunt Porto Maurizio. Het weer is onveranderd mooi en zonnig met nu nog een verfrissend zeewindje.
De weg is onveranderd het zelfde . Langs de drukke SS1 autoweg liggen hier en daar rotsige strandjes. Hier wordt het vlees gebakken. 10 min. rug daarna 10 min. buik tot het huid door en door bruin is. Dan pas is hij presentabel aan de omgeving en komt hij 's avonds op het terras goed tot zijn recht.
Was het in de Alpen nog wel eens spannend waneer ik weer kon foerageren. Hier langs de kust is dat geen probleem. Altijd vinden we wel weer een terrasje om water in te nemen en af te wachten wie het eerste het initiatief neemt om weer verder te gaan. Guus heeft veel zitvlees, dus meestal win ik dat.
Om 5 uur zijn we al bij het gereserveerde pension. De voordeur ziet er bedenkelijk uit. Webellen aan. Geen reactie. We zien door de tralies heen iemand binnen lopen. Weer bellen. Hij verdwijnt zonder reactie. We druipen af naar een bar en drinken witte wijn en bubble water. Na een uur proberen we het nog een keer. Een morsige man doet nu wel open. Hij begrijpt ons beste Frans niet, en wij niet zijn beste Italiaans. Gelijdelijk aan bedenkt hij dat wij misschien komen slapen. Hij rommelt in een kantoortje en als nog onze reservering. We zijn welkom en worden naar een perfecte kamer gebracht. Wie had dat gedacht aachter die morsige voordeur.
No comments:
Post a Comment