26-5-2017 Giannitsa - Thessaloniki - Amstredam

U's Nachts regende het. Het is tijd om naar huis te gaan. Daar schijnt het mooi weer te zijn. Ontbeiten, afscheid nemen, 1/2 uur wandelen naar het busstation, kaartje kopen, wachten op de bus naar Thessaloniki, ... Hij is te laat, als ik nu de aansluiting met de bus naar het vliegveld maar haal. Onderweg regent het. Ze willen mij hier weg hebben. De bus naar het vliegveld haal ik net, mede dankzij een aardige dame die mij mee neemt. Zij moet ook met dezelfde bus. Tegenover mij komt een dame zitten. Zij is 'in de Heer'. Om de 5 minuten doet zij een 'wees gegroetje'. De bus naar het vliegveld duurt een uur. Dat is 12 'wees gegroetjes' . Het komt wel goed met haar. Een uur rijden door de de buitenwijken van Thessaloniki is zeker 4 uur wandelen. Hier heb je als pelgrim niets te zoeken. Ik ben ruim op tijd bij het vliegveld. De incheckbalie is nog niet open. Alle tijd voor een laatste espresso in Griekenland. De terugreis loopt voorspoedig. Om 6 uur kan ik Margriet in mijn armen sluiten. De avond hebben we nodig om bij te praten.

27-5-2017 Via Egnatia - Epiloog

Het was weer een mooie voetreis. Het was bijzonder om de ontwikkeling mee te maken van een nog arm Albanië via Macedonië naar een redelijk modern Griekenland. In Albanië hebben de boeren 2 koeien, een paar kippen en gebeurt veel nog met de hand. In Griekenland heeft de boer grote fruitboomgaarden en moderne landbouw machines. Maar ook kom je op de onvruchtbare heuvels schapekuddes tegen met vervaarlijke honden die je als indringer beschouwen. Lopen met zijn 3-en is net iets minder leuk dan met een even aantal of alleen. Lou en Shawn zijn een hecht stel. Van Lou merk je dat hij lang alleen is geweest. Hij gaat zijn eigen gang en maakt de planning. Shawn is meer de zorgdrager. Hij informeert vaak of het goed gaat. Ze hebben nog grootse plannen, o.a. lopen van Trondheim naar Rome. Maar fysiek gaat het Lou niet optimaal. Last van knieën en kuiten. We zullen wel zien. Deze pelgrimswandeling is vooralsnog de afsluiting van mijn pelgrimswandelingen. Ik wil mij hierna meer toeleggen op fietsen. Dan kan Margriet ook mee en kunnen we samen genieten van de natuur en cultuur die we tegenkomen. Had ik nog bijzondere of verheven gedachten tijdens het wandelen? Feitelijk niet. Ik genoot van het de hele dag buiten zijn en van wat ik onderweg tegenkwam: de uitbundige veldbloemen, de uitzichten, de te passeren beken, de kapelletjes, de rijpe kersen, de vriendelijke mensen die vragen naar je nationaliteit en je bestemming en die je soms spontaan iets te eten meegeven.
Dirk Zijp

25-5-2017 Aravissos - Giannitsa

Om 6 uur wordt ik wakker van een luid motorgeluid. Ik kijk naar buiten. De lucht is helder. Het wordt weer een mooie dag. Om 7 uur uur heb ik alles weer ingepakt. Maar ik heb om 8 uur afgesproken met Lou en Shawn. Onder een afdak vlak bij vind ik een stopcontact. Hij doet het dus kan ik mijn telefoon opladen en gelijk wat schrijven in mijn blog. Met Lou en Shawn wandelen we het dorp in en vinden een bar voor de ochtendkoffie. Overal aardige mensen die een praatje maken en willen weten waar we vandaan komen en waar we heen gaan. Vaak spreken ze een woordje Duits. Dan hebben ze daar een tijdje gewerkt. Het landschap is vlak met weer volop fruitboomgaarden. Het is saai maar het loopt makkelijk. We komen bij een ingestorte brug. Voor ons geen probleem. We klauteren er overheen. Om 2 uur bereiken we onze bestemming van vandaag. We gaan op zoek naar het busstation. Het is 1/2 uur lopen. Daar aangenomen begint het te plenzen. Geen regenspullen meegenomen. Mast het duurde maar kort. Het captainsdinner was gezellig en een ook filosofisch. Met vragen als: "Welk 'geschenk' neem je mee van deze tocht? Wat is je beste en wat is je slechtse herinnering aan deze tocht?"

24-5-2017 Edessa - Aravissos

Edessa ligt op de rand van een klif. Hier stort de rivier met donderend geweld 10 tallen meters omlaag. Daarna volgt de laagvlakte met vruchtbaar bouwland met eindeloze fruitboomgaarden. Nieuw is de rode kleur van rijpe kersen. Wij beschouwen ons als inspecteurs die de kwaliteit moeten onderzoeken Een beetje saai na al die mooie natuur. De vele veldbloemen langs de kant blijven imponeren.Droog aangekomen in Aravissos. Geen hotel maar kamperen net buiten het het dorp. Droog de tent opgezet. Maar nu regent het. Gelukkig onderdak gevonden bij het restaurant. Morgen nog 1 dag wandelen naar Giannitsa en van daar uit de bus uitzoeken naar Thessaloniki. Ik zal het missen, maar het is goed zo. .

23-5-2017 Arnissa - Niki - Edessa

Het hotel in Arnissa heeft geen ontbeit. We zoeken een café voor koffie. Het dorp uit voert langs de markt die aan het opstarten is. De heuvels zijn weer prachtig. Regelmatig worden we belaagd door opdringerige herdershonden. Ze besluipen je van achteren. Als je een steen opraapt herkennen ze dat en houden afstand. In Nisi pauze met een Griekse salade. Door naar Edessa. We lopen langs een schattig treinstationnetje. Er passeerde zowaar een treintje. Ergens moesten we ons door dicht struikgewas heen worstelen om plotseling weer bij het spoor te belanden en daarachter open boomgaarden. De rivier loopt op een mooi aangelegde manier door Edessa. We eindigen in de oude stad bij een goed verzorgd ouderwets ingericht hotel.

22-5-2017 Meliti - Kella - Arnissa

Gisteren bleven we hangen in Meliti. 's Middags begon het inderdaad te regenen. Het bestuur om hier te blijven was niet verkeerd. Praten over Trump en vorige US presidenten en hun successen, hoe zou je leven opnieuw doen als je dat zou kunnen met de kennis van nu. We dronken Griekse Retsina. En we gingen vroeg naar bed. Vandaag wordt een lange dag van 31 km. De route was weer mooi, kale golvende heuvels met schaapskudde en vervaarlijk blaffende (herders) honden. We hielden ze op afstand door een steen te pakken. Ze herkennen dat gebaar. Ergens op de route moesten we ons door stekelig struikgewas persen om daarna weer bij open fruitboomgaarden uit te komen. Kersen, abrikozen, appels, perziken. Hmm, helaas nog niet rijp. Ik was er wel doorheen aan het einde. Maar daarna de beloning van een hotel met douche en bed. Morgen weer 30 km. Verder alles OK.

21-5-2917 Niki - Meliti

De grond onder de tent was hobbelig bouwland en liep scheef. De buren snurkten. Slapen was hard werken. Maar de ochtend was stralend. Om 8 uur waren we onderweg naar het volgende dorp Neos Kavkasos door de vruchtbare valei. Daar vonden we een café dat gelukkig toch open was (het is zondag). Doorlopen naar Meliti. Wat nu? Er wordt regen verwacht. Doorlopen (en nat worden) naar Kella waar volgens het gidsje een meestal gesloten hotel is? Of hier blijven? We besluiten voor het laatste. We mogen onze tentjes opzetten op het grasveldje voor het café. Het café heeft WiFi. We zijn dus heel tevreden. Mijn loopschema loopt verder in de war. Who cares.

20-5-2017 Bitola - Niki (grens met Griekenland)

Om 6.30 uur zit ik beneden. Ik hou van de ochtendstilte. Ik wacht op Lou en Shawn. Zij zijn uitslapers. Ze laten zich nog niet zien. Dat is ook niet nodig. De ontbeitkok komt pas om 7:30. De zon is ook al op. We gaan lekker op het heetst van de dag lopen. Geeft niks alles went. Maar het valt mee af en toe schaduw van wolken. We volgen een irrigatiekanaal. Dat is dus vlak lopen. We kijken uit op brede vruchtbare valei met daarachter bergen met sneeuwtoppen. We steken de Griekse grens over en komen in Niki. Het dorp is nogal verlaten. Alles dicht. Geen eten geen bed. We wandelen het dorp weer uit. In het wild vinden wij een plekje waar we onze tent gaan opzette als het gaat schemeren. We willen niemand alarmeren. Het is gelukkig droog.

19 - 5-2017 Trnovo - Bitola

Vandaag gaan we naar Bitola, de laatste stad in Macedonië. Het is maar 17 km. Het zijn er 22 geworden. Langs de hellingen van het Pelister gebergte. Langs kleine kerkjes en kapelletjes, soms open meestal dicht. Lou ging niet mee. Hij nam de korte route langs de weg. We ontmoeten elkaar in het centrum van Bitola de onder een prachtige Ottomaanse klokkentoren.

18-5-2017 Resen - Capari - Trnovo

Het weer ziet er goed uit. Om 7 uur klaar om te vertrekken. Het is is fris zonnig weer. De weg voert langs verlaten communistische industrie. Verderop appelboomgaarden. In een gehucht kunnen we koffie krijgen. Het traject eindigde vandaag officieel in Capari. Maar daar is geen slaapgelegenheid. Daarom doorgelopen naar Trnovo (totaal 30 km) waar we een prima hotel aantroffen. De weg was vandaag niet moeilijk maar wel lang, langs de flanken van een hoge berg met sneeuw op de top. Onderweg altijd wel sporen van de nieuwe beschaving: petflessen, plastic verpakkingen, en zelfs af en toe de vuilstort van het dorp. Babyluiers doen het hier ook goed. Voor toekomstige archeologen een makki om te bepalen hoe de routes van de nieuwe beschaving liepen. We dronken weer koffie bij een wegrestaurant. Deze bestond uit een hutje, met hond maar zonder elektriciteit gerund door een oud baasje. Maar hij had het geheel smaakvol aangekleed. In Trnovo vinden we een comfortabel goed georganiseerd hotel. Na 30 km lopen zijn wij weer toe aan schoenen uit en douche.

17-5-2017 Velgosti - Resen

Dit wordt een ruige dag door het hoog gelegen (1588 m) Galicia National Park. We hebben voedsel bij ons voor de hele dag. Om 7 uur staan we klaar. Maar ja de poort is nog op slot en de beheerder woont niet in het klooster. Geduld. Het lijkt weer een mooie wandeldag te worden. Was spannend. Deels over een totaal dichtgegroeid onherkenbare track. Alleen de GPS gaf houvast. Na 23 km ploeteren waren we erg blij in Resen aan te komen, een hotel te vinden en een hete douche te nemen. Zonder Siep er bij is toch minder gezellig. Het eten in de Balkan is als vanouds prima. Om 9 uur naar bed.

16-5-2017 Struga - Ohrid - Velgosti

7 uur aan het ontbeit. We horen overal Nederlands om ons heen. Straks zijn we weer uit de toeristische drukte. Maar dat blijkt nog wel even te duren. We wandelen kilometers langs het meer voordat we hotels, bars, parasollen, bootjes en alle toeristische attracties achter ons hebben gelaten. Daarna blijft het een rustige autoweg tot aan Ohrid. Een Belgisch stel met hond fietst ons achterop. Zij reden met de auto naar Hongarije en verkennen van daar uit dit stuk van de Balkan. Ook zij ervaren de gastvrijheid van dit gebied. Het zou moeten gaan regenen maar deze blijft tot nu toe uit. We hopen morgen op het zelfde. Veel huizen langs de weg zijn niet afgebouwd. Geen pleisterwerk, geen buitenverf, geen ramen of wel af maar toch niet bewoond. Het ziet er dan rommelig uit. Ohrid heeft een oude kern met een paar prachtige Grieks orthodoxe kerken. We wandelen een paar honderd meter naar boven en komen uit bij een klooster waar we kunnen slapen. Mooi uitzicht over de stad.

15 - 5-2017 Hotel Odessa (Albanië) - Struga (Macedonië)

Het weerbericht voorspelt onweer in de middag. Daarom willen we vroeg op pad. We zijn om 7 uur beneden. Maar ja, de kok is niet bekend met ons loopschema. Om 8 uur stappen we het hotel uit, op weg naar de Macedonië. De grens is 1 uur lopen. We passeren moeiteloos. Er volgt een prachtige wandeling op de helling naar Lake Ohrid, nog steeds met een stralend blauwe hemel en onbedorven weitjes vol veldbloemen. Macedonië oogt wat welvarender dan Albanië. We logisch want Albanië heeft een vreselijke recente geschiedenis met o.a. dictator Hoxha meegemaakt. Hij was zo paranoia dat je nog overal kleine betonnen bunkers in het landschap aantreft. De vijand kon van alle kanten komen. Een beetje zoals Noord Korea nu nog steeds. We eindigen vandaag in Struga. Een badplaats voor toeristen die op Lake Ohrid afkomen. Minder authentiek dan in Albanië . Morgen zijn we weer in de natuur. Afscheidsdiner voor Siep. Hij heeft er van genoten en wij van hem.

13-5-2017 Dardhe - Qukes

Weer geen WiFi. We eindigen bij een boerderij die ons onderdak gaat verschaffen. Tot nu toe komen we niet verder dan het terras en worden onthaald met koffie en raki. De boer heeft kippen en een paar koeien. Dus dat belooft genoeg te eten. De boeren zijn zoals bij ons in de 50-er jaren. Allemaal handwerk zonder machines. Het hooi wordt opgetast in een hoge smalle hooiberg voor de winter. De bergen zijn kaal en hebben veel last van erosie. Hele wegstukken zijn weggeslagen door de regenstromen. Voor voetgangers is er altijd wel een doorgang. De familie bestaat uit vader, moeder, dochter, kleinzoon en (schoon) zoon. De dochter maakt het eten klaar op een houtfornuis. Het duurt even maar dan komt er een verrukkelijke maaltijd tevoorschijn bonensoep, sla, kip en pilaf. De familie eet later. De banken worden omgetoverd tot slaapbanken. Dirk prefereert evenwel de vloer om op te slapen (vlakker). De is truckchaufeur geweest. De versleten Tatra's staan als bewijs op het erf, evenals nog 5 oude Mercedessen en een kolossale (scheeps)motor. De boer verzamelt alles. De boiler wordt gestookt op hout. Er komt prima heet water uit. De veranda kijkt uit op een randje rozen

13-5-2017 Dardhe - Berzeshte

Om 6 uur op. Pas om 7:30 uur kunnen we ontbijten. We wachten op de trap van de school. De zon schijnt. Het belooft weer een warme dag te worden.

12-5-2017 Mirake - Dardhe

LPWeer geen WiFi. Het was weer een mooie maar warme dag wandelen langs de flanken van de bergen. Eerst 700 m klimmen maar daarna min of meer horizontaal. De weg was hier en daar vrijwel geheel weggeslagen door erosie en slidings. Onderweg een paar herders met schapen. We eindigen bij een school waar we ook kunnen slapen. De moderne huizen zijn allemaal van beton. De begane grond is bewoond. Uit het dak steekt de wapening voor de volgende verdieping. De trap loopt buitenom. Dan neemt het binnen geen ruimte in. De school heeft een stenen vloer. We slapen in een klaslokaal op de grond. Het is weer even wennen. Slapen op een matje van 1 cm dik en 50 cm breed. Zodra je over de rand bent ben je op de koude vloer. Brrr. Naast de school is de bar, tevens restaurant. We krijgen er prima te eten. We communiceren met behulp van de woorden uit het woordenlijstje in de gids. De wastafel in het toilet loost rechtstreeks op de vloer er onder. De crocs doen goede zaken. Ze houden de voeten droog. In het klaslokaal doet 1 van de 4 lampen het. Hij geeft een flauw licht. Het is ook koud in het klaslokaal. Er zit niks anders op. Om 21.00 uur gaan we in onze slaapzak. Ik blijf nog lang wakker. Met Lou en Shawn hadden we het over onze kinderen en kleinkinderen en het drugs beleid in Nederland versus de VS.

11-5-1017 Elbasan - Mirake

De dag is zonnig. Een goed begin van de dag. De weg begint eenvoudig. We lopen de stad uit. De middenstand heeft haar spullen al uitgestald. Schoppen, bijlen, hakken, destileerketels, zaden, kunstmest... Kortom allemaal spullen voor kleinschalige landbouw zonder machines. Dat is ook wat we buiten zien. Kleine veldjes met moestuin producten en bukkende mensen die met de hand hier en daar wat kunstmest strooien. De weg begint prima: asfalt, lated onverhard. Siep en ik stappen stevig door en missen een afslag die we pas na een km ontdekken. Teruglopen. Bij de afslag geen Lou en Shawn te zien. Ze zijn kennelijk doorgelopen. Het pad gaat stijl omhoog en bestaat uit gruis en kiezels. Eindelijk beginnen de bergen.

10 - 5-2017 Broshke - Elbasan

De nacht begon rustig op hele smalle slaapbanken. Op enig moment had ik er genoeg van en besloot op mijn matje op de grond te gaan slapen. Het geluid wekte ook onze gastheer die in een kamertje er naast sliep. Hij liet ons zien dat je deslaapbanken uit kon trekken tot comfortabele bedden. We hebben heerlijk geslapen. De zon scheen. Maar eerst ontbijten. Koffie met grappa, rijst, schaap, jam, kaas, yoghurt, brood en appels. Met zo'n basis kun je de dag goed beginnen. Shawn is ons sociale talenwonder. Hij pikt woorden snel op of doet het anders op zijn Italiaans. De weg liep grotendeels langs de rivier de Shkumbin naar Elbasan. Niet zwaar maar hier en daar wel heel modderig. Ook langs uitgebreide verlaten communistische industrie gebieden gewandeld. Aan saneren zijn ze nog niet toe. Elbasan is een middel grote stad met een nog ommuurde stadscentrum. We slapen in een communistisch hotel. Je weet wel, alles is er maar het werkt net niet.

9-5-2017...

9-5-2017
Zojuist in Broshke aangekomen en een onderkomen gevonden, een kamer met 4 banken in een half afgebouwd huis. Met behulp van een paar vertaalde woorden in het gidsje is er enige conversatie met de gastheer. We worden ontvangen met koffie en grappa. De weg was modderig. De stokken kwamen goed van pas. Het ging ook regenen, dus nog meer modder. Verder prima sfeer onder elkaar.

7 - 5-2017 Kryeuz - Peuqin

Geen ontbijt maar wel koffie met grappa. We vertrekken om 7:30 uur. Het is een mooie wandeling langs smalle modderige paden en kleine weggetjes door heuvellandschap. Onderweg keuterboertjes met een paar kippen, geiten en koeien. Bloeiende brem en paarse bloemetjes die ik niet ken. De stemming is OK en het weer is prima. Vandaag geen last meer van mijn rug.
In Pequin en een prive kamer gevonden met Oost Europees meubilair. Alleen het water doet het nog niet. Zijn ze nu aan het repareren. Een kraan was uit de muur gesprongen. Die is vervangen door een houten plug die in het gat is geslagen.

7-5-2017 Bari en Durres

Bari is een oude bekende van mij met de Cathedraal Sint Nicolas en de vele smalle middeleeuwse straatjes. We aten weer bij de pizza bar op de hoek bij het ford. Bij de veerboot ontmoette we onze oude bekende Lou en zijn vriend Shawn. Het was een hartelijk weerziens. Nog steeds dezelfde gevoel voor humor. Na een rustige nacht op de boot om 8 uur aanmeren in Durres. Meteen merkbaar was een heel andere samenleving. Bedelende kinderen. Oude bussen en auto's, hele kleine winkeltjes vervoer per ezel. Op het land veel handwerk en weinig landbouwmachines. Het landschap is vriendelijk en heuvelachtig. De GPS doet belangrijke diensten. Op cruciale kruispunten wijst zij de weg. Soms moeten wij ons door het struikgewas persen, of een beek kruisen, maar tot nu toe geen natte voeten. Mijn onderrug protesteert. Met 2 paracetamols is het uit te houden. In het hotel eten wij in de bruiloftszaal en krijgen een heerlijke pasta met schelpdieren geserveerd. Morgen om 7 uur is er nog geen ontbijt. We gaan het doen met muesleybars.
Dirk.

6-5-2017, Amsterdam - Bari

Dag blog volgers,
Zojuist begonnen aan de pelgrimstocht Via Egnatia, van Durres naar Thessaloniki. Samen met wandelvriend Siep. Eerst vliegen naar Bari in Zuid Italië, dan met de boot naar Durres in Albanië. Dan dwars door Albanië naar het Oosten, door Macedonië en daarna door Noord Griekenland naar Thessaloniki. Eind mei vlieg ik weer terug naar Nederland. De route is goed beschreven in een gidsje en een digitale GPS track. Maar slaapadressen wordt nog een uitdaging. In Bari hoopt ik mijn Amerikaanse pelgrimsvriend Lou te ontmoeten die ook mee gaat wandelen. Nu 2 uur wachten op Schiphol. De zon schijnt. In Albanië regent het. Dus NU genieten.
Tot de volgende blog.
Dirk en Siep