30 augustus, Nice en Frejus

De laatste dag van de GR5 naar Nice is maar 14 km. Nog 1 heuveltje naar 800 m en dan is het alleen maar dalen naar de kust. De omgeving wordt steeds dichter bewoond. Plotseling loop ik langs een haag met prachtige blauwe bloemen. De rijken wonen in de heuvels in gated communities achter hoge hekken. Na een paar uur dalen passeer ik het bordje Nice en even later sta ik in het treinstation in de rij voor een kaartje naar Frejus waar ik een paar dagen ga logeren bij Jaap. Jaap ken ik nog uit Delft. Hij woont al vele jaren in Frejus en is helemaal verfranst. Gelukkig spreekt hij nog wel Nederlands. Hij neemt mij mee naar zijn roeiclub pal aan zee.

29 augustus, Aspremont

Ik zit op het dorpsplein van Levens onder de luifel van een bar uit te rusten. De rugzak staat op de grond ook uit te rusten. Rugzakken rusten altijd uit. Daarom gaan ze zo lang mee. Op het plein begroet men elkaar en bevestigen dat met een luchtkus langs de wangen. Mannen geven elkaar gewoon een hand. Het is warm. De (jonge) vrouwen gaan luchtig gekleed. De drankwinkel recht tegenover mij doet goede zaken. De allimentarie daarnaast duidelijk minder. Ik eet een heerlijke Italiaanse bol. Tijd om weer  verder te gasbun n. Het zijn weer stenige steile paden. Het lijf is moe en verlangt naar de korte break bij Jaap. Morgen nog 13 km wandelen naar Nice en dan met de trein naar Jaap.
Ik logeer in een Hostellerie in Aspremont. Dat is gewoon een hotel. De prijs is ook een gewone hotelprijs. In de gites en refuges daarentegen slaap je in een slaapzaaltje en is  een uitgebreide 4 gangen maaltijd inbegrepen. Ze weten daar dat GR5 wandelaars veel calorieën verbranden.
Bij de afdaling naar Aspremont krijg ik plotseling uitzicht op de rivierdelta van Nice. Een eindeloze zee van industrieën. Een maand lang niet gezien. De beschaving is weer heel dicht bij. 

28 augustus, Utelle

Ik loop al een halve dag en mijn wandelvrienden Alain en Claire hebben mij nog niet ingehaald. Plotseling begrijp ik het. Zij wandelen naar Menton en ik naar Nice en bij St Dalmas was de splitsing.
Op mijn pad fladderen voortdurend vlinders mee met de meest fantastische kleuren. Het geeft de nodige afleiding. Dan voel ik de pijn in mijn schouders minder. Het was weer mooi en ruig vandaag. Soms denk je dat het pad eindigt bij een afgrond, maar gelukkig is dat nog niet gebeurd.

27 augustus, St Dalmas

Monsanto's RoundUp heeft de Alpen nog niet bereikt, evenmin de ijverige ambtenaar die alle bermen kaal wil maaien. Dus geniet ik van de vele Alpen-bloemen en de vlinders en insecten langs mijn pad.

Ik begrijp niets van de de mensen die het pad onderhouden. Soms zijn essentiële pad-markeringen grijs overgeschilderd. Dan maar goed opletten op grijze markeringen. Mijn medewandelaars denken dat het te maken heeft met de  afmetingen van de marketing. Als die afwijkt van de de voorgeschreven afmetingen wordt ze grijs geschilderd. De wandelaar zal het worst zijn, hij wil alleen maar weten waar hij heen moet. Hier weer een treffend voorbeeld van de de rekkelijken en de presiezen.

26 augustus, het wandelpeleton

Het wandelpeleton is gewijzigd. Volker voelde zich niet in orde en is per OV naar  Nice afgereisd. Ik loop nu gelijk op met Alain en Claire. Volker en  Alain zijn echte vrijgezellen. Ze vertrekken zonder dag te zeggen, maar zijn evenmin verbaasd als je ze later weer tegenkomt. Alain belegt zijn boterham met een halve cm boter, daarop een cm jam. Het geheel doopt hij in de koffie en als het  voldoende geweekt is slobbert hij het naar binnen. Helaas is mijn Frans en hun Engels te slecht  voor een zinnige conversatie. Claire doet het weer anders. Zij laat zich deels per Sherpa taxi vervoeren, zodat de afstanden voor haar aanvaardbaar zijn.

26 augustus, Refuge de Longon

Nu In km de langste afstand 31 km plus 3 bergen op en weer af. Daarom stond ik vandaag om 5h30 op. Het was nog donker. Een bakje fromage frais naar binnen gesobberd, de tent afgebroken en om 6h30 was ik klaar om te vertrekken. Het was toen net voldoende licht om de weg te zien.
Het skioord Auron doet er echt van alles aan doen om de mens te vermaken. Enorme glad gestreken skihellingen overal liften en zelfs een golfafslagbaantje tegen een helling op. Je hoeft alleen maar te pitchen en het balletje komt vanzelf weer terug rollen.
Ik vond het niet erg Auron te verlaten.
De bergen heten hier welliswaar Alpes Maritieme maar ze  niet minder ruig dan de hoge Alpen. Omdat het veel droger is minder gras, meer kale bergen en veel meer stenen op het pad. En stenen zijn gevaarlijk. Zodra je er op stapt gaan ze rollen. Het lijkt wel een ballenbak bij Ikea, maar dan met hellend vlak. Goede training voor de kleintjes.
Later op de dag begon het flink te waaien.  Boven op zo'n smal pad op een kale berg voel je je dan klein en nietig.

25 augustus, ochtend

Het is 7h30. Ik zit aan de ontbijttafel, de wandelaars zijn allemaal op, maar de bediening slaapt nog. Dus dan maar mijn blog bijwerken. Als je aan tafel zit met alleen maar Fransen kun je het schudden. Ze vragen nog even  beleeft waar je naar toe gaat, maar daarna gaat het tempo omhoog in onnavolgbaar Frans gebabbel. Maar het eten is voortreffelijk.

24 augustus, de D64

Ik loop vanaf Col des Fourches naar Bousieyas en kom terecht op de D64. Na al dat geploeter loop ik via de weg naar het dorp. Maar dat bevalt maar matig. Er scheuren alsmaar motorrijders langs. Opeens begrijp ik het. Het is zondag. Uitgaansdag voor motorrijders. Met intergraalhelm op en de knalpot open genieten van de natuur. En na gedane arbeid (gasgeven en remmen) is er altijd wel ergens een biertje om uit te rusten.

24 augustus, Bousieyas

Hallo Om 7h30 vertrokken uit de Gite. Heldere hemel en dus nog bitter koud. Het gras is berijpt. Bij de camping iets verder op is de winkel zowaar open en verkopen ze brood en kaas voor de lunch. De hele dag door zie je vliegtuigen in de lucht. Het moet druk zijn daarboven. Klimmen naar de col is geen kunst, gewoon de motor aanzetten. Maar afdalen aan de andere kant is wel een kunst. Hoe verzinnen ze het om hier nog een pad te maken. Met kleine stapjes lukt het toch. Ik ben inmiddels in de Alpes Maritieme beland, maar dat zegt niks over de ruigheid van de bergen.

23 augustus, Larche

Nu Het weer zag er bij het opstaan niet goed uit, koud, mist en regen. Regenkleding aan en toch maar op pad gaan. Onderweg een schatting kapelletje met klokkentoren gefotografeerd. Aan het einde van de ochtend brak de zon door precies op het moment dat ik langs een Refuge met koffie en taart liep. Dat was smullen! De route loopt dicht langs de Frans-Italiaanse grens. Dus werden de er op de meest onherbergzame plaatsen forten en kazernes gebouwd. Ik loop nu langs de restanten er van. Wat een bizarre tijd moet dat zijn geweest in de 2 wereldoorlogen. Nu lopen er kuddes schapen, die de laatste grasjes oppeuzelen.

22 augustus, Maljasset

Vandaag de grens tussen de Hautes-Alpes en de Alpes de Haut-Provence overgestoken. Het landschap wordt steeds droger maar blijft mooi. Mijn knie banden heb ik eigenlijk niet meer nodig, maar ik blijf ze gebruiken als een soort talisman. Berg op voel ik mij een 2 takt motor, bij elke stap in of uitademen, berg af trek ik de knieremmen aan. Maar die vinden dat niet fijn. Ik overnacht in een schatting gehucht. Gisteravond een kleshmer muziek concert bijgewoond in de dorpskerk

21 augustus, Ceillac

Vandaag een lange maar eenvoudige wandeling met mooi weer. Op het einde uitzicht op een stuk of 5 parameters. Een magnifiek gezicht zoals zij eindeloos lang in de lucht blijven zweven. Dan zijn die  bergwandaars maar arme sloebers.

19 augustus, Briancon

Het weerbericht was onheilspellend: Regen. Maar toen ik om 8 uur vertrok was het droog en bleef het droog. De route wordt routine: berg op en daarna berg af. Vandaag wel een lange berg af. Ik kwam pas om 6 uur aan op de camping. Maar daar was weer een vrij kampeerplekje, een douche, een eenvoudige maaltijd en WiFi. Meer behoeftes heb ik niet. Ik heb zojuist een hoorcollege van Herman Philipse beluisterd. Hij stelt o.a. de vraag of de mens morele verantwoordelijkheden heeft t.a.v. het welzijn van toekomstige generaties. Tot nu toe voelt de mens zich hooguit moreel verantwoordelijk voor een korte termijn toekomst en vallen toekomstige generaties buiten de scope. Voldoende stof om over na te denken tijdens het wandelen.

20 augustus, Brunissard.

Het uizicht van een bergwandelaar is heel eenvoudig. Als je een steile berg oploopt zie alleen het pad enkele meters voor je. Als je stil staat en omhoog kijkt zie je het paaltje van de col en pas als je terug kijkt de grootsheid van de Alpen. Naast het pad zie soms Alpen-bloemen en dan ook meteen vlinders, bijen en hommels. En bij koeienvla zie je ook vliegen er van smullen.

18 augustus, Plampinet

Ik slaap weer in de bewoonde wereld en heb weer WiFi bereik. Ik zit nu 1 dag voor Briancon. De flora is Mediterraan geworden, kale bergen en vooral naaldbomen. In de laatste Refuge sliepen ook een aantal mensen met een dwarslaesie die door hun begeleiders naar boven (2500m) werden  vervoerd op ingenieuze rolstoelen met 1 mountainbikeband en een trekker en een duwer (zie foto). Soms ligt het pad bezaaid met omgehakte bomen. Kom er maar eens langs.

16 augustus, Mondane.

Ik ben vandaag in Mondane aangekomen. De helft van de Alpen zit er op. Ook de hoogst col van de tocht beklommen (2800m). Er lag sneeuw maar het weer was goed. De afdaling naar 1000m was het meest vermoeiend. Ik raakte mijn coördinatie kwijt en moest beneden op een bankje weer bijkomen. Gisteren ook een hoge col beklommen.   Maar toen was het vooral regen en mist op col. Als je niks kan zien wordt je niet afgeleid en kun je lekker doorlopen.
Helaas heb ik in een Refuge mijn pelgrimspaspoort en mijn dagboek vergeten mee te nemen. Dat voelt als een verlies.  Dirk

13 augustus, Refuge d'Entre-le-Lac, Vanuaze

Ik ben inmiddels gewend aan het lopen in de Alpen. Het is gewoon bergje op bergje af (vaak 1000-2000m). Een knie protesteert een beetje maar dat is uit te houden. Vandaag is het weer omgeslagen, regen en snijdend koude wind. De refuge had bij reservering geen plaats. Daarom was ik van plan er te gaan kamperen. Maar toen ik er arriveerde konden ze toch nog een bed vinden even als voor mijn ad hoc wandelvriend Volker. Wij lopen nu al een paar dagen samen op en zijn ongeveer even snel. Leuk om ervaringen uit te wisselen. Als hoog in De Alpen loopt hoor maar een beperkt aantal geluiden: koeienbellen, stromend water, een klein piepend vogeltje, en altijd wel het gebrom van een hoog overvliegend vliegtuig. Het dagritme is uiterst eenvoudig: 7 uur ontbijt, 4 uur wandelen, lunch, weer 4 uur wandelen, 5 uur aankomst op de bestemming van die dag, 7 uur diner, 9 uur naar bed. Nu zijn jullie een beetje bij met leven van deze pelgrimganger.
Dirk

6 augustus, Samoens

De kop is er af. Het lijf raakt gewend aan hele dagen stijgen en dalen. Maar de geplande dagetappes zijn goed te doen. De eerste wandeldag was behelpen aan het einde. Nergens een overnachtingsadres te vinden. Wel een camping op 5 km de verkeerde kant op. Dus dan toch maar gaan lopen. Het was al aan het schemeren toen ik bij een restaurant kwam. Ik kon er wel eten maar moest eerst even wachten tot er een tafeltje vrij kwam. Toen ik om 11 uur klaar was was het ook gaan regeren. De waard bracht mij uit medelijden naar de camping. Maar hoe zet je een tent droog op als het regent? Ik wist het niet. Dus na het opzetten de binnentent droogdweilen met je handdoek. Ik heb uiteindelijk droog geslapen. De volgende ochtend was het weer droog. De waard had ook een ontbeitje voor mij. De volgende avond weer feest. De geplande gite was vol. Ik wordt verwezen naar het volgende dorp 4 km verderop. Maar daar stond een allerliefst famiehotel op mij te wachten. Ik krijg een eigen vaste plek in de eetzaal.
De volgende dag werd een lange dag, de eerste met serieus klim en afhaalwerk. Maar daarover de volgende keer.

2 augustus, Geneve

2 aug. 2014
Ik sta in de ontbijtrei in zo'n massale jeugdherberg die bij de grote stad hoort. Alles achter een elektronisch slot. Ook als je naar de wasruimte moet. Gisteravond kwam EasyJet pas om 23:50 aan in Genève. Daarom arriveerde ik pas omstreeks 01:00 in de jeugdherberg. Ze waren  nog op en mijn bed was nog vrij.

Ik vind gemakkelijk het busstation en koop een kaartje naar Thonon les Bains waar ik zal lunchen met Ben Thoolen, een vrijmetselaar broeder, die echter in Thonon woont. De bus vertrekt pas om 12:30 meneer,roept de dame achter het loket. Ik dacht om 9:30. Het blijkt zaterdag te zijn! Tja, had ik mij maar in de kleine lettertjes moeten verdiepen. Ik bel Ben en spreek af. 

6 augustu,  Samoens

De blog doet raar. Al twee keer een uitgebreid verhaal gemaakt en floep, zomaar weg. Daarom stuur ik deze nu eerst weg en begin dan aan een nieuwe tekst.

Dirk

1 augustus, Genève

Vrijdag 01-08-2014

Vandaag (1 augustus 2014) vlieg ik naar Genève en morgen begint de wandeltocht naar Rome. Op 8 oktober arriveer ik in Rome en ga ik met mijn vrouw Margriet en broer Wout op audiëntie bij de Paus. Dat heeft Wout geregeld. Alles is gepakt. Dus tijd om mijn eerste blog te schrijven.

Dirk